У першай зале музейнага пакоя вы пазнаёміцеся з экспанатамі 19-20 стагоддзяў. З такімі відамі рамяства, як: ганчарства, лозапляценне, дрэваапрацоўка, ткацтва, вышыўка, пляценне з рагозу.
Сярод мноства побытавых прадметаў знайшлі сваё месца музычныя інструменты. Самым прывабным для наведвальнікаў стала басэтля. Басэтля - музычны струнна-смычковы інструмент. Выключна ансамблевы інструмент, які ў гуртах спалучаўся са скрыпкай і барабанам. Аснову репертуару складала танцавальная музыка і вясельны марш.
Ганчарныя вырабы знайшлі сваё месца на паліцах. У 19 ст., з заняпада гарадскіх цэхавых рамёстваў і развіццём ганчарства, пераважна ў сельскіх асяродках рамяства, асартымент народных ганчарных вырабаў паводле форм і прызначэння становіцца надзвычай шырокім. Тут прадстаўлены вырабы для захавання і транспарціроўкі прадуктаў (збаны, гарлачы, глякі, гладышы).
Калі прабегчыся погледам па першым пакоі, то нельга не заўважыць куфры розных памераў. Вялікія выкарыстоўваліся ў хаце для захавання аддзення, рушнікоў, посцілак, а маленькія для транспарціроўкі рэчаў. У куфар дзяўчына збірала свой пасаг.
Сялянскі быт
Рыхтаваць пасаг пачыналі з самага маленства дзяўчыны, бо акрамя шматлікіх дароў для сваякоў, у склад пасагу ўваходзіла бялізна і верхняя вопратка для жаніха, аддзенне для самой нявесты, пасцель, подушкі, коўдры, дзяружкі, дываны і інш. Усё гэта трэба было зрабіць сваімі рукамі. Маладая брала з сабой, таксама: прасніцу, верацёны, церніцу, качалку, трапалку, кросны, міску і дзве лыжкі.
Побач з куфрам размясціліся манекены, прыбраныя ў аддзенне, якое адлюстроўвае жаночы строй Шчучынскага раёна 1940-1950 гадоў. У набыцці адзення аказала дапамогу жыхарка в. Церахі Шчучынскага раёна Карповіч Лідзія Іванаўна. Строй складаецца з кашулі з прамым рукавом, сабраным на манжэтку. Кашуля зашпільваецца на 5 гузікаў. Мае небагатую вышыўку крыжыкам чырвонага і чорнага колеру: па грудзях вышытыя маленькія кветкі крыжыкам, па выразу гарлавіны вышыты гладдзю зубчыкі, на манжэтах вышыты крыжыкам геаметрычны арнамент.
Спадніца шэрага колеру ў клетку спашыта з двух частак, якія расшыраюцца данізу. Гарсэт прамы з шэрай тканіны, зашпільваецца на адзін гузік.
Фартух адноўлены ў сучасны час у адпаведнасці здабытых звестак ад Лідзіі Іванаўны Карповіч і іншых жыхароў в. Церахі. Ніз ўпрыгожаны геаметрычнай вышыўкай крыжыкам і прышытай фальбанай. На галаве завязвалася хустачка.
Адным з экспанатаў музейнага пакоя з’яўляюцца румынкі (скураны святочны жаночы абутак).
Побач з жаночым убраннем вы можаце ўбачыць мужчынскае ўбранне.
Мужчынскі строй быў адроджаны ў сучасны час па фотаздымках і сабраных звестках ў жыхароў раёна. Складаўся з кашулі з прамым рукавом без манжэткі, каўнерам-манішкай. Кашуля вышыта гладдзю чырвонага і чорнага колеру геаметрычным ўзорам.
Порткі светла-шэрага колеру.
Побач з ложкам падвешана калыска для дзіяці, сплеценая з лазы.
Нельга апісаць словамі, што наведвальнік адчувае падчас знаходжання ў музейным пакоі. Кожны адчувае сябе па-рознаму ў залежнасці ад ўзроставай катэгорыі.
